Κεφάλαιο 6

ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΚΑΦΕ

Θέλω να μπω. Θέλω να ρίξω μια βουτιά στο Γάγγη. Η ώρα είναι περασμένες 11, ο ήλιος πια πάνω από το κεφάλι μου έχει ανοίξει το στερεοφωνικό του στο τέρμα, η δροσιά από το ποτάμι δεν με φτάνει. Είμαι από νωρίς το πρωί στα ghats, αξημέρωτα. Το κρύο εκείνη την ώρα σε περόνιαζε ως το κόκκαλο. Με δυο φλις και αντιανεμικό ήμουν, και πάλι πάγωνα. Αλλά από τότε άλλαξαν τα πράγματα, βγήκε ο ήλιος, αντιχαιρέτησε τον κόσμο που τον περίμενε στις όχθες, τα φλις βγήκανε. Μετά από μια οομορφη βόλτα κατά μήκος του ποταμού, έχω κάτσει στο λημέρι του μπάμπα,του υπαίθριου τσαγά (chai walla) με την εμφάνιση σαντού, και ρουφάω αργά ποτήρια τσάι, πυκνές τουλούπες καπνού και δυνατά ντεσιμπέλ ηλιακής ακτινοβολίας. Με το κοντομάνικο.

Ο μπάμπα μου φέρνει άλλο ένα μικρο γυάλινο ποτήρι με μασάλα τσάι. Ξερακιανός,μισόγυμνος, με τα μαλλιά σε τζίβες μέχρι τη μέση,και μόνιμα γαλήνια έκφραση. Το χαμόγελο του αποκαλύπτει δόντια από καιρό φευγάτα. Μια φίλη, ενθουσιασμένη, του εξιστορούσε πως πριν από 9 χρόνια είχανε ξανασυναντηθεί στο ίδιο μέρος ακριβώς και είχανε κάνει φοβερές συζητήσεις, μεταφυσικού περιεχομένου και μεγάλου φιλοσοφικού βάθους. Ο μπάμπα την κοιτά με ένα συγκαταβατικό μεν χαμένο δε βλέμμα και ευγενικά της απαντά πως δε θυμάται το παραμικρό...έχει στήσει ένα καμινέτο με τρόμπα στο πεζούλι, η πελατεία του αράζει στα γύρω σκαλοπάτια. Αργές κινήσεις. Ακολουθώντας ένα πρωτόκολλο από χιλιοδοκιμασμένες μανούβρες, ετοιμαζει το τσάι. Την πρώτη φορά που το δοκίμασα, ήταν σχεδόν δυσάρεστο. Μαθημένος στο μαύρο τσάι, η γαλατίλα του γλυκού τσαγιού μου ανέβασε το στομάχι 5 πόντους... σιγά σιγά όμως,τα μπαχαρικά του μασάλα(9 για μερικές συνταγές, 15 για άλλες) κέντρισαν τους γευστικούς μου κάλυκες και το ενδιαφέρον τους. Τρεις μέρες από την άφιξή μου, δεν βρίσκω πια καμμία ώρα ακατάλληλη για να απολαύσω ένα ποτήρι. Καυτό, αρωματικό, γλυκό σα σερμπέτι και γαλακτώδες, σχεδόν λιπαρό.

Τα πιτσιρίκια μπροστά μου το γλεντάνε. Τσιρίδες, τρεχάλες στα πεζούλια, τσαλαβούτες στα ρηχά. Οι μεγάλοι που έχουν κάνει ήδη το μπάνιο τους και τώρα λιάζονται νωχελικοί κάτω από το γλυκό ήλιο, τα κοιτάνε ατάραχοι. Αν δε σκανταλέψουν τώρα, πότε θα σκανταλέψουν?

Ουφ, ζέστη. Ευχάριστη, υπνωτιστική. Είμαι με το φανελάκι και ζηλεύω τους ντόπιους. Είναι σχεδόν ολόγυμνοι, καθισμένοι στα σκαλοπάτια, περιμένουν να τους στεγνώσει ο ήλιος, προσεύχονται,αλείφονται με ματζούνια, χαζεύουν το ποτάμι. Οι ακόμη τυχερότεροι είναι στο νερό και δροσίζονται. Για αυτούς βέβαια το μπάνιο αυτό είναι πολύ περισσότερο από μια δροσιστική βουτιά. Για τους περισσότερους πρόκειται για μια δήλωση πίστης, μια κάθαρση του εσωτερικού τους κόσμου, μια πνευματική υπέρβαση. Προσεύχονται μισοβυθισμένοι στα νερά, προσφέρουν μαζί με τον εαυτό τους, νερό από το κανάτι τους στο εξαγνισμένο νερό της Μητέρας τους.

Ξέρω πόσο μολυσμένα είναι τα νερά του Γάγγη. Έχω υπόψη μου τι περιέχει και τι καταλήγει στην κοίτη του. Το έβλεπα μπροστά μου. Καφετιά νερά. Αν είχα μισό ευρώ κάθε φορά που μου έλεγε κάποιος το τελευταίο τρίμηνο ποια είναι η συγκέντρωση των κολοβακτηριδίων στα ύδατα του Ιερού Ποταμού (πληροφορία χαρισμένη από το γνωστό τουριστικό οδηγό), θα είχα γίνει ο Σκρουτζ Μακ Ντακ.

Αλλά εγώ δεν ήθελα να ήμουν ο Σκρουτζ. Ήθελα να ήμουν ένα από τα ανίψια του Ντόναλντ. Μαζί με το Χιούι και το Λιούι, να τσαλαβουτάμε σα παπάκια στο νερό.

Ήξερα πως δε γινόταν. Όχι γιατί δεν είχα πετσέτα, ούτε γιατί ήμουν φαγωμένος (δεν ήμουν). Δεν σκεφτόμαστε το ίδιο. Δεν πιστεύουμε το ίδιο. Δεν είμαστε το ίδιο. Άλλο οι ντόπιοι, άλλο εγώ. Εκείνοι είναι μαθημένοι , εκτεθειμένοι εξ απαλών ονύχων σε μικροβιακά φορτία σαν και αυτό του Γάγγη. Εγώ, κοιτάζοντας απλά ένα ποτήρι από αυτό το νερό μπορεί και να είχα διάρροια, όχι κολυμπώντας μέσα σε αυτό. Δεν ξέρω, πιο ψηλά στο ποτάμι ίσως...Αλλά, στο φινάλε,ποιος καίγεται αν θέλω κάτι που δεν μπορώ να έχω, έστω κι αν ακούγεται παιδιάστικο; Ποιον ενοχλώ; Αν μη τι άλλο, σήμερα είναι και η μέρα μου. Όχι μόνο γιατί σήμερα γιορτάζω, Χριστούγεννα γαρ. Αλλά γιατί νωρίτερα, μπροστά μου, στη μέση του ρεύματος, είδα ξεκάθαρα, πέρα από κάθε αμφιβολία, να γλιστρά ένα δελφίνι. Δυο φόρες.

Ας πιω ένα τσάι ακόμα.