Κεφάλαιο 8

ΒΟΗΘΕΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ! ή μάλλον, ΒΟΗΘΕΙΑ!! ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ!!

Ο Ματθαίος λοιπόν στο ευαγγέλιο του, μας αφηγείται πως ένας άρχοντας της συναγωγής, ο Ιάειρος, ζήτησε από το Χριστό να πάει να δει την κόρη του η οποία ήταν ετοιμοθάνατη...

Τώρα μάλιστα, είπα από μέσα μου, κέντα στον άσο από χέρι. Αυτό που μου έλειπε τώρα ήταν ένα χριστουγεννιάτικο κήρυγμα από ευαγγελικούς...τα ήθελα και τα έπαθα, έπρεπε να το φανταστώ, άκου δωρεάν χριστουγεννιάτικο γεύμα, αφού το ξέρεις ρε συ, το μοναδικό δωρεάν γεύμα το βρίσκεις μόνο μέσα στη φάκα...πώς την πάτησα έτσι?

Δυο ώρες πριν βρισκόμουν στα ghats και απολάμβανα τη βολτίτσα μου. Είχα ανακαθίσει σε μια πεζούλα, είχα ανάψει ένα τσιγάρο, χαζεύοντας τους περαστικούς και το τοπίο γύρω μου. Δίπλα μου είχε καθίσει ένας άνδρας γύρω στα 60, ξεκάθαρα τουρίστας, τον οποίο είχα παρατηρήσει λίγα λεπτά νωρίτερα, να προσπαθεί να αμυνθεί ανεπιτυχώς απέναντι σε ένα τσούρμο πιτσιρικάδες που τον πολιορκούσαν με σκοπό να του πουλήσουν κάτι αξιολύπητες τουριστικές κάρτες με φωτογραφίες του Βαράνασι. Η ήττα του ήταν περίτρανη, είχε ξεμείνει με ένα πάκο στα χέρια σαν τράπουλα, έτοιμος να μοιράσει μπιριμπάκια. Βέβαια αυτό που παρατήρησα αρχικά πάνω του, δεν ήταν η μηδενική του δεινότητα στα παζάρια, αλλά οι δυο πατερίτσες που κράταγε στα χέρια και που τώρα ξεκουραζόντουσαν και αυτές στο πλάι. Τον είχα δει να περπατά χωλαίνοντας από το ένα πόδι. Να ένας γενναίος άνθρωπος, είχα πει στον εαυτό μου. Τουρισμός στην Ινδία για άτομα με δυσκολία στην κίνηση. Μούρλια.

Η κουβεντούλα ξεκίνησε για τον καιρό,πέρασε από τις συνθήκες στην Ινδία και τον τρίτο κόσμο, κατέληξε σε μια ανάλυση της κατάστασης διεθνώς από σκοπιά γεωπολιτικής. Σοβαρέψανε τα πράγματα δηλαδή. Ήταν ενδιαφέρουσα η συζήτηση με τον David από τον Καναδά, τον δεύτερο Kαναδό David που γνώριζα στο Βαράνασι. Ζητώντας του προκαταβολικά συγγνώμη για την αδιακρισία και εξηγώντας του πως με προβλήματα κίνησης έχω άμεση σχέση εξ επαγγέλματος, μιλήσαμε και για το δικό του πρόβλημα υγείας. Το οποίο φυσικά δεν τον κράτησε μακρυά από αυτό που ήθελε να κάνει, δηλαδή το γύρο του κόσμου. Ο τύπος είχε κότσια, όχι αστεία. Όταν θα γύριζε στον Καναδά, μετά από κάποιους μήνες, θα έμπαινε στη διαδικασία των αναπόφευκτων χειρουργικών επεμβάσεων.

-Κοίτα, με έχουν καλέσει κάτι τύποι σε ένα χριστιανικό άσραμ, κάπου εδώ πιο πάνω, έχουν οργανώσει γιορτή και γεύμα χριστουγεννιάτικο, γιατί δεν έρχεσαι μαζί μου? Μάλλον θα μαζευτεί κόσμος, μπορεί να έχει πλάκα...Θα είναι δωρεάν, ούτως ή άλλως... μου λέει κάποια στιγμή.

Η φράση ''γεύμα δωρεάν'', παρότι είχα μόνο 3 μέρες στην Ινδία, μου ακουγόταν κάπως αστεία. Το φαγητό ήταν, ούτως ή άλλως, σχεδόν δωρεάν. Με το φιλοδώρημα που αφήνεις σε μια καφετέρια στην Αθήνα, μπορείς να τη βγάλεις μια μέρα στο Βαράνασι, με φαγητό του δρόμου μεν, πεντανόστιμο δε. Από την άλλη, η φράση χριστιανικό άσραμ, όσο οξύμωρη και να ακουγόταν, μου κέντρισε την περιέργεια. Τι χριστιανικό άσραμ δηλαδή? Συμφώνησα να πάμε μαζί και σιγά σιγά ξεκινήσαμε για το χριστιανικό River Ashram...

Φτάνουμε στον προορισμό μας μετά από μια προβλέψιμα δαιδαλώδη διαδρομή στα σοκάκια. Περνάμε την πύλη, βρισκόμαστε μπροστά σε έναν όμορφο κήπο με γκαζόν και πρασιές με χρυσάνθεμα και τριαντάφυλλα. Κατευθυνόμαστε προς το ένα από τα δυο κτίρια που βλέπουμε. Οι σοβάδες έχουν μισοκαταρρεύσει, και σκεπή δεν υπάρχει. Σαν στέγη έχουν τοποθετηθεί πράσινα διαφανή κυματιστά φύλλα πλαστικού, που κάνουν το φωτισμό του εσωτερικού χώρου απόκοσμα όμορφο. Προχωρούμε, στη μια πλευρά του κτιρίου, θολωτές καμάρες που κλείνουν ημικυκλικά τόξα από ξύλινους ακτινωτούς τροχούς άμαξας, οι καμάρες στηρίζονται σε κιονίσκους, και βλέπουν σε μια μικρή αυλή. Μια σιδερένια γυριστή σκάλα στη γωνία οδηγεί στο πουθενά. Δέντρα τριγύρω, επάνω μας πανιά στηριγμένα σε μπαμπού συμπληρώνουν τη σκιά. Πάνω στις πέτρινες πλάκες της αυλής, οι οικοδεσπότες έχουν φτιάξει ένα όμορφο άστρο από πέταλα λουλουδιών. Γύρω από αυτό, ψάθες και μαξιλαράκια, ακόμη πιο περιμετρικά, καρέκλες.

Οι πενήντα περίπου άνθρωποι καθισμένοι τριγύρω είναι σχεδόν αποκλειστικά δυτικοί, δυο τρεις μαύροι και άλλοι τόσοι με ανατολίτικα χαρακτηριστικά. Τουρίστες για λίγες εβδομάδες, ταξιδιώτες με ανοιχτό εισιτήριο επιστροφής, ζευγάρια,παρέες νέων, άλλοι μεγαλύτεροι σε ηλικία. Κάθε καρυδιάς καρύδι. Υποθέτω πως όλοι είναι χριστιανοί, αργότερα αποδεικνύεται πως κάνω λάθος. Τι έκανε όλους αυτούς τους ανθρώπους να ενωθούν σ'αυτό το ετερόκλητο μείγμα? Το Πνεύμα των Χριστουγέννων? Το Δωρεάν Γεύμα? Αυτό τελικά δεν το έμαθα..

Οι οικοδεσπότες και αυτοί που οδηγούν τη διαδικασία στο άσραμ είναι ένα νεαρό ζευγάρι αυστραλών γύρω στα 25-30. Παιδιά ψηλά ξανθά και όμορφα, με λίγο χίπικο στυλ, γονείς ενός πιτσιρικιού που παίζει ανάμεσά μας. Ο νέος άντρας μας λέει πως ανήκουν στην Ευαγγελική Εκκλησία, ή κάτι τέτοιο, σταλμένοι εδώ με σκοπό ιεραποστολικό. Το μυαλό μου πηγαίνει αυτόματα σε κάτι ευγενικά εικοσάχρονα ξανθομάλλικα παιδιά με καλοσιδερωμένα πουκάμισα, κονκάρδα, παντελόνια με τσάκιση και σακίδια στην πλάτη που κάνουν την ίδια δουλειά στην Ελλάδα. Λες? Μπα, καμμια σχέση, ο οικοδεσπότης μας εδώ είναι μακρυμάλλης με κοτσιδάκια και ένα τραγίσιο μουσάκι, η γυναίκα του φορά κουδουνάκια και κοσμήματα στα γυμνά της πόδια...Συστηνόμαστε όλοι με τη σειρά για να γνωριστούμε μεταξύ μας, λέμε από μια μπουρδίτσα για να γελάσουμε και να σπάσει ο πάγος της αμηχανίας. Και έπειτα αφού το κλίμα αλάφρυνε και χαμογελάκια σκάσανε εδώ και κει μας ανακοινώθηκε ότι θα διαβαστεί και στη συνέχεια θα αναλυθεί το σημερινό εδάφιο από την Καινή Διαθήκη. Τα πιάσαμε τα λεφτά μας...

Κλείνω τα μάτια και αφήνομαι στα μηνύματα της Αγίας Γραφής...Το κήρυγμα ήταν σχετικά σύντομο. Έχω σηκωθεί και νωρίς το πρωί, ευτυχώς δεν μου ξέφυγε κανένα χασμουρητό.

Η οικοδέσποινα και άλλα κορίτσια του χριστιανικού άσραμ μοιράζουν σε όλους μια φωτοτυπία. Ρίχνω μια ματιά στο χαρτί. Στίχοι από χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Και μάντρα. Στο κάτω κάτω βρισκόμαστε στην Ινδία. Στο άσραμ αυτό προφανώς αποπειράται μια σύμμιξη του χριστιανικού πνεύματος όπως το θεωρεί η συγκεκριμένη εκκλησία, με στοιχεία των πολιτισμών που αφήσανε το χνάρι τους σε τούτο τον τόπο. Από κάπου εμφανίζεται μια κιθάρα. Είναι κανείς μουσικός? Σηκώνω το χέρι, ο οικοδεσπότης με ρωτά:

-Τι όργανο παίζεις?-

-Διάφορα, εκτός από το βασικό μου που είναι η... ξεκίνησα να λέω.

-Ωραία, βοήθησε μας με αυτό το κρουστό, με διακόπτει και μου πασάρει ένα υπερτροφικό τουμπελέκι. Αργότερα θα μάθω πως το λένε ντζέμπε.

Και έτσι, λίγα λεπτά αργότερα βρίσκομαι να συνοδεύω διακριτικά με το δυνητικά πολύ φασαριόζικο ταμπούρλο τον κιθαρίστα και μια κοπελίτσα που τραγουδούσε την Άγια Νύχτα...

Η ώρα πέρασε ζάχαρη. Αφού παίξαμε και τραγουδήσαμε και ευφράνθηκε η καρδιά μας, μας είπαν να κάτσουμε να διαλογιστούμε λίγο στο πνεύμα και το μήνυμα των Χριστουγέννων. Αυτά είναι τα καλύτερα, είπα πάλι από μέσα μου. Στην πραγματικότητα τα καλύτερα ήρθαν αμέσως μετά, όταν μας ανακοινώθηκε πως άνοιξε ο μπουφές και παρακαλούμε σερβιριστείτε. Μιαμ μιαμ, σπιτικό φαγάκι, λίγο νταλ και τάλι, λίγο σουφλέ και λαζάνια,τη σούπα σερβίριζε ένας χριστιανός σαντού, είπαμε, δύση και ανατολή...Το φαγητό αυστηρά χορτοφαγικό, όχι πως με χάλασε, άλλωστε από το καλοκαίρι το κρέας το έχω κόψει για λόγους ιδεολογίας.

Στρώσαμε τις ψάθες στο γρασίδι και τις πλάκες του κήπου στη λιακάδα και κοπιάσαμε να φάμε. Δημιουργήθηκαν αυτοσχέδιες παρέες όπου κανείς δεν ήξερε κανέναν, αλλά υπήρχε καλή διάθεση από όλους, μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα που βοηθούσε την επικοινωνία. Να το το χριστουγεννιάτικο πνεύμα. Μετά το φαΐ, τσάι και χαλαρή κουβεντούλα με τους γύρω.